Τι θέλω από τους ανθρώπους
Θέλω να ξέρουν ότι υπάρχω
Θέλω να ξέρουν τα συναισθήματα μου
Θέλω να ξέρουν τι μου συμβαίνει
Θέλω να με κάνουν παρέα για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που φαίνομαι
Νιώθω μοναξιά ενώ ο πόλεμος καραδοκεί
Νιώθω ότι κάπου εδώ τελειώνει η ζωή
Νιώθω ότι δεν έχω προλάβει...
Νιώθω ότι δεν έχω κάνει αυτά που θέλω και αυτά που μου αρέσουν
Πρέπει να προλάβω για να προσφέρω στην κοινωνία και να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος
Πρέπει να κάνω εκείνα που μου αρέσουν για να ολοκληρωθώ σαν άτομο ως προς στην κοινωνία
Ο πόλεμος έρχεται αλλά εγώ δεν έχω τελειώσει το έργο μου.
Θα χρειαστώ ακόμα 15 με 30 χρόνια...
Η ζωή αλλάζει γρήγορα, πιο γρήγορα από ότι πριν
Και αυτό είναι ενοχλητικό και συνάμα επικίνδυνο
Οι ΛΟΑΤΚΙ κινδυνεύουν
Οι οικείοι μου κινδυνεύουν
Οι χώρες μου κινδυνεύουν
Όλος ο πλανήτης κινδυνεύει
Μα τι μπορώ να κάνω εγώ μέσα σε αυτή την αναταραχή;
Τι μπορώ να κάνω όταν γύρω μου υπάρχει τόση αδικία και τόση αηδία;
Και τι μπορούν οι άλλοι να κάνουν για μένα;
Ένα ποίημα έντονα επηρεασμένο από το φιλοσοφικό βιβλίο του Αρτούρ Σοπενχάουερ:' Ο Άνθρωπος και η Κοινωνία' και από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη: ' Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον'.
