Η ταινία "Ένα για το δρόμο" και οι εξαρτήσεις

 Η ταινία "Ένα για το δρόμο" ή στά αγγλικά "One for the road" είναι μια Γερμανική δραματική κομεντί, 115 λεπτών παραγωγής του έτους 2023 με πρωταγωνιστές τους Μπουράκ Γιγκίτ, Νόρα Τσίνερ, Φρέντερικ Λάου και υπό την σκηνοθεσία του Μάρκους Γκόλερ.

Η ταινία διαπραγματεύεται το πρόβλημα του αλκοολισμού και τις επιπτώσεις του, όπως προβλήματα με τους κολλητούς φίλους, ερωτικά θέματα και προβλήματα με την έμμισθη εργασία αλλά και τους τρόπους αντιμετώπισης του! 

Εμένα αυτή η ταινια με άγγιξε γιατί μου θύμισε το πρόβλημα του αλκοολισμού που αντιμετωπίζω ακόμα και σήμερα! Αν και εγώ δεν έπινα ποτέ παρά πολύ, ποσοτικά και χημικά, αλλά δυστυχώς δεν ήμουν νηφάλια ψυχολογικά, τις περισσότερες φορές με αποτέλεσμα να χάσω φίλες γιατί έπινα γρήγορα ένα ποτήρι μπύρα ή κρασί με αποτέλεσμα να θέλω να μιλησω και επειδή ήμουν μόνη μου στα bars και στα εστιατόρια της Αθήνας, των προαστίων,  στο Μόναχο, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος, αλλά και στην Λάρνακα και στην Λεμεσό και τέλος στην Λευκωσία, γιατί οι φίλες μου δεν μπορούσαν ή διάβαζαν ή έδιναν εξετάσεις στα Πανεπιστήμια της Ε.Ε., εγώ έκανα το λάθος και έστελνα αψυχολόγητα μηνύματα! Και πάρα πολλές ολόκληρες εκθέσεις! 

Περιττό να πω ότι για 3 χρόνια περίπου έτρωγα γλυκά και έπινα ταυτόχρονα με αποτέλεσμα να φτάσω κάποια στιγμή 108 κιλά αλλά τώρα τα έχω χάσει όλα! Που λέτε έχασα φίλες, ξαδέρφια και τις συζύγους των ξαδερφών μου( όσοι έχουν)! 

Ξαναγυρνώντας πίσω στην ταινία να πω, ότι για μένα είναι ημιρεαλιστική( semi- realistic) γιατί πιστεύω κάποια πράγματα έχουν συμβεί ή συμβένουν σε εξαρτημένα από το ποτό άτομα και κάποια άλλα όχι! Επιπλέον να πω ότι ακούγεται μουσική από τους JOY DIVISION, Nick Ntreik και τους PIXIES!Συνεπώς η μουσική είναι κατάλληλη για τα άτομα που τους αρέσει η INDIE POP και η INDIE ROCK! 

Πιστεύω αυτή η ταινία πρέπει να διδάσκεται   στους ανώνιμους αλκοολικούς, σε αναρχικούς, κομμουνιστικους και σοσιαλιστικούς συλλόγους, μεταξύ και της κεντροαριστερας και του Σοσιαλφιλελευθερισμού γιατί πολύ απλά όσο πετυχυμένος και να εισαι, οπως ο πρωταγωνιστικός ήρωας της ταινιας, δεν θα αργήσει να φανεί το πρόβλημα της νεοφιλέλευθερης ματαιοδοξίας και ιδίως σε μια χώρα οπως στην Γερμανία και στον Γερμανικό τρόπο ζωής, γιατί πολύ απλά δεν είναι πρέπον κσι ηθικά σωστό, ουσιαστικά να ξεσπας με το αλκοόλ για θέματα δικά σου! Έτσι το μονο που πετυχένεις είναι να καταστρέφεις τον εαυτό σου, τους πάντες και τα πάντα γύρω σου! 

Την συγκεκριμένη ταινία την προτίνω για άτομα με ψυχιατρικά και νευρολογικά προβλήματα για να διδαχθούν από τους συντελεστες της, οτι για να πιούμε πρέπει να είμαστε νηφάλιοι ψυχοσυναισθηματικά αλλά και στα άτομα που έχουν σεξολογικά- γυναικολογικά και ανδρολογικά προβλήματα γιατί το αλκοόλ ευθύνεται για κακή σεξουαλική αγωγή και συμπεριφορά, στυτική δυσλειτουργεία μεταξύ άλλων! 

Τέλος την προτείνω στους ειδικούς, όλων των κλάδων, ακόμα και στους κοινωνικούς επιστήμονες, στους φιλολόγους, στους ιστορικους, και στους ειδικους ολων των καλλιτεχνικών, τεχνικών και τεχνολογικών επαγγελμάτων γιατί πιστεύω θέματα οπως ο αλκοολισμός και οι επιπτώσεις του στον χώρο εργασιας, θα έπρεπε να διδάσκονται από το 3ταξιο Γυμνάσιο μέχρι το Διδακτορικό! 

Ευχαριστώ που με διαβάσετε, ως εδώ! Έρχονται και άλλα άρθρα, και τέτοιας, και παρόμοιας αλλά και τελείως διαφορετικής θεματολογίας! Οπότε να είστε προετοιμασμένοι γιατί τα καλύτερα έρχονται! 

Συγγραφέας: Rozalia- Emma Plisi

Η αγαπημένη μου πρόεδρος της SAFIA και η SAFIA

 Η SAFIA(Student Asociation Of International Affairs)- Φοιτητική Οργάνωση Διεθνών Σχέσεων, είναι ένας φοιτητικός οργανισμός που κάνει διαλέξεις και ομιλίες σχετικά με τις διεθνείς και ευρωπαικες σχέσεις σε συνεργασία με εγκριτους πανεπιστημιακούς - ανάλογα την θεματική ενότητα, διοργανώνει το πανελλήνιο κοινοβούλιο νέων απο 18 έως 30 ετών, συνεργάζεται με το γραφείο του ευρωπαικού κοινοβουλιου στην Ελλαδα και με πολλά άλλα ακόμη οπως με καθηγητες του Παντείου Πανεπιστήμιου, τον ΟΔΕΘ( Όμιλο Διεθνών και Ευρωπαικών Θεμάτων), το NEW YORK COLLEGE, ακόμα και με την IUF και τέλος έχει συνεργαστεί με το Deere College! Και να μην ξεχάσω, να αναφερω ότι διοργανώνει και οργανώνει σε ετήσια βαση ομάδες επιστημονικής και ερευνητικής  αρθρογραφίας ειτε δια ζωσης, ειτε εξ αποστάσεως, τα οποία άρθρα μπορείς να τα βάλεις στο portfolio σου και να τα βάλεις στο βιογραφικό σου για ένα καλό πτυχίο, μεταπτυχιακό κλπ. ή για την μελλοντική σου εργασία! Επίσης η SAFIA, αν παρευρεθείς στις διαλέξεις/ ομιλίες ή στο Πανελλήνιο Κοινοβούλιο Νέων( ΠΚΝ) και εκεί δίνει- όπως και στις ομαδες ερευνας, certificates! 

Φέτος, ανανέωσε την θητείας της για δεύτερη συνεχόμενη φορά η πρόεδρος του οργανισμού- Νίκη Τούρκα! Η νεαρή κυρία Νίκη είναι τελειόφητη φοιτήτρια των διεθνών και ευρωπαικών σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου, από τα Τρίκαλα και την θαυμάζω πάρα πολύ! Εκείνη και τις άλλες δύο πρώην προέδρους της SAFIA, την Χρύσα Σίμου και την Μάγδα Τσόχα(και οι δύο απόφοιτε του τμήματος των διςεθνών και ευρωπαικών σχέσεων του Παντείου), τις αγαπούσα και εξακολουθώ να τις αγαπώ και να τις θαυμάζω! Σε αυτές θέλω να μοιάσω, ανεξαρτητα από τις θρησκευτικές, φιλοσοφικές ή άλλες μας διαφορές, που θα παραμείνουν, όπως για παράδειγμα η ηλικιακή διαφορά με την Νίκη ή τον διαφορετικό επαγγελματικό δρόμο που θα πάρω αλλά συναφή! Γιατί μας ενώνει όλες η αγάπη για την επιστημονική και ακαδημαική αρθρογραφία, κυρίως στο πεδίο των διεθνών και ευρωπαικών σχέσεων, ο σεβασμός στη σύμβαση των ανθρωπίνων δικαΙωμάτων του ΟΗΕ και όπως θα έλεγαν οι Κωνσταντίνος Τσάτσος, Ιωάννης Δεσποτόπουλος και Γεώργιος Γραματικάκης, τα αισθήματα δημοκρατίας και δικαίου, συμβιβασμού, ηθικής, συνεργασίας, φιλότιμου, ευγένειας και καλοσύνης! 

 Από αυτές τις τρεις που λέτε, έχω ξεχωρίσει την Νίκη Τούρκα, την πανέμορφη, λυγερή, αθλητική, διαννοoύμενη και ιδιοφυία Νίκη που συγχρόνως είναι πειθαρχημένη, με ενσυναίσθηση, ευσυγκίνητη, δοτική που κρατάει τις υποσχέσεις της που κάνει τα πάντα όχι μόνο για τους φίλους της ή την οικογένεια της αλλά και για το κοινό καλό, πράγμα σπάνιο στις μέρες! Και μην ξεχνάμε ότι είναι ειλικρενέστατη και κρατάει μυστικά όταν χρειάζεται και για πάντα! Εν κατακλείδι τέτοιες ή τέτοιους προέδρους χρειαζόμαστε στην SAFIA, και τώρα που το σκέφτομαι σε θεσμούς όπως το ευρωπαικό κοινοβούλιο, Γ.Γ του ΟΗΕ, επικεφαλείς στα σώματα ασφαλείας των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, πρόεδρος του ΠΟΥ, προέδροι κομμάτων κ.ο.κ. 

 Γι αυτό θέλω, εκτός από την συνεργασία μου με τις πρώην προέδρους Μάγδα Τσόχα και  Χρύσα Σίμου που η Χρύσα έχει φύγει από τον οργανισμό, να συνεργαστώ πιο εντατικά με την Νίκη και την Μάγδα που είναι όχι μόνο συνεργάτιδες μου αλλά και φίλες μου και που έχουμε την επικοινωνία που μου αρέσει και που χρειάζεται αλλά να με βοηθήσουν στο να γίνω στέλεχος της SAFIA, στην επιστημονική και ακαδημαική αρθρογραφία, όπως προείπα, και σε μια  σωρία από θέματα, όπως: εμπειρίας, εργασίας, συναδελφικότητας, φιλίας, δράσεων και εκτός SAFIA αλλά και επαγγελματικού προσανατολισμού και τέλος φοιτητικών και πολιτικών - κοινωνικών θεμάτων, δράσεις με διεθνείς και ευρωπαικούς θεσμούς κ.ο.κ.

Γιατί στην SAFIA βρήκα την εμπιστοσύνη από τουλάχιστον μια μερίδα της κοινωνίας, των φοιτητών, των καθηγητών, των ΑΕΙ, και των ενχώριων, διεθνών και ευρωπαικών θεσμών, αυτό που έλειπε για να ολοκληρωθώ ως κοινωνικό, πολιτικό και εργασιακό ον, να ενταγχθώ στην κοινωνία και να κοινωνικοποιηθώ. Αυτό που δεν μπορούν να κάνουν τα περισσότερα αυτιστικά και ΛΟΑΤΚΙ άτομα, εγώ τα έκανα αλλά τολμώ να πω, λόγω απρόβλεπτων παραγόντων καθυστέρησα την ένταξη μου στην ελληνική και ευρωπαική κοινωνία και εν τέλει στη διεθνή κοινωνία, ως ενήλικος πλέον, και έγινε μετά από σχεδόν 8 χρόνια! Όχι  μόνο χάρην στις Νίκη, Μάγδα, και Χρύσα αλλά και έναν νεαρό κύριο που έχει το ύφος και τον στόμφο του Πέτρου Ευθυμίου,του πρώην υπουργού παιδείας επί ΠΑΣΟΚ, και αναφέρομαι στον σημερινό αντιπρόεδρο του Οργανισμού μας, τον Κωνσταντίνο Σταμούλη( τελειόφοιτο του τμήματος Πολιτικών Επιστημών και Διεθνών Σχέσεων- κατεύθυνση Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, στην  Κόρινθο).

Υπαρξιστική, σοσιαλιστική, κοινωνική θεώρηση του έρωτα, του θανάτου, των ποινικών υποθέσεων και της ποινικολογίας

 Υπαρξιστική, σοσιαλιστική, κοινωνική θεώρηση του έρωτα, του θανάτου, των ποινικών υποθέσεων και της ποινικολογίας

Σύγχρονες πρακτικές και θεωρήσεις

Η Σιμόν ντε Μποβουάρ είπε ή ποιο σωστά έγραψε κάποτε ότι το προσωπικό είναι πολιτικό και εν μέρει είχε δίκιο, αν σκεφτούμε ότι για να ερωτευτείς ή για να υπογράψεις την διαθήκη σου πρέπει να πάρεις άδεια και από την κοινωνία και από τον πυρήνα την κοινωνίας, που είναι η οικογένεια του καθενός από μας. Και εγώ ερωτώ και σε πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο εκλογών, προγραμματικών δηλώσεων και προεκλογικών προγραμμάτων πώς γίνεται για τους περισσοτέρους ΑΜΕΑ με την ευρύτερη έννοια, να μην έχουν δικαίωμα στον έρωτα και ούτε στην εργασία, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Εγώ προσωπικά νιώθω, πέρα από το αν ταιριάζω με τον άλλον ή με την άλλην, ότι δεν έχω δικαίωμα στην εργασία, στον έρωτα, που μπορεί αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να οδηγήσει κάποιον νέο ή και ΑΜΕΑ, με μαθηματική ακρίβεια στο ποινικό έγκλημα ή στην αυτοκτονία ή ακόμα και σε κάποια μορφής νευροψυχασθενίας ή και σε αυτοτραυματισμούς. Ήθελα να 'ξερα τις εκθέσεις του ΟΟΣΑ, της INTERPOL και της British Psychology Society, και τις αντίστοιχες των κλάδων της κοινωνικής πολιτικής, της κοινωνικής εργασίας, των διεθνών και ευρωπαικών σχέσεων και συναφών κλάδων, τις διαβάζει κανείς από σας; Αναφέρομαι περισσότερο στους ακτιβιστές και στους γενικότερα ενασχολουμένους με την πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία σε παγκόσμιο, ευρωπαικό και ελληνικό επίπεδο.

Δυστυχώς η κοινωνία και η πολιτεία δεν αποδέχεται τους ΑΜΕΑ και τους αυτιστικούς και νομίζει ότι πρέπει να είναι εξαρτώμενα μέλη τους ενώ και εμείς θέλουμε τους δικούς μας ερωτικούς και εργασιακούς κανόνες και συνθήκες. Και δυστυχώς, τώρα θα πάω σε ένα παραπλήσιο θέμα, γιατί δεν γίνονται αποδεκτά τα ζευγάρια με διαφορά ηλικίας σε ελληνικό επίπεδο και νομίζουν όλοι ότι ο μικρότερος ή η μικρότερη είναι ελαφρών ηθών, παρεμπιπτόντως, συμφωνώ με μερίδα της ελληνικής αριστεράς που λέει ότι η λέξη πουτάνα πρέπει να ποινικοποιηθεί με την κατηγορία της εξυβρήσεως. Και είναι κρίμα και άδικο σε μια χώρα που όλοι θαύμαζαν τον Ανδρέα Παπανδρέου με την Δήμητρα Λιάνη αλλά και που όλοι θαυμάζουν τον Μακρόν και την σύζυγο του αλλά και την Ευρωπαική βασιλεία και αριστοκρατία, να γίνονται αιχμηρά και απρεπή σχόλια από τον κοινωνικό, τον εργασιακό και τον οικογενειακό περίγυρο ενός ζευγαριού με διαφορά ηλικίας ανεξαρτήτως αν το ζευγάρι είναι διάσημο ή όχι.

Και ύστερα υπάρχει και το άλλο: το άλλο μισό να μην θέλει επειδή φοβάται τον περίγυρο του και τις αντιδράσεις του. Ειλικρινά έχω την εντύπωση από τα ταξίδια που κάνω, ότι σε πόλεις όπως ο Βόλος, τα Ιωάννινα, το Ρέθυμνο, τα Τρίκαλα, σε τέτοιες πόλεις λυπόν, ότι αυτά επιτρέπονται. Για κάποιο λόγο από όλες τις πόλεις της Ελλάδος μόνο στην Αθήνα υπάρχει αυτή η μιζέρια, η αθλιότητα και το τι κάνει ο γείτονας αλλά στο τέλος κάνουνε ότι δεν ξέρουν τι κάνει ο γείτονας όπως συμβαίνει και στην Βουλή και στις ψεύτικες κόντρες τους αλλά και στα κανάλια.

Και τέλος υπάρχει και το άλλο, μπορεί εγώ, λ.χ., να περάσω σε συντροφικό, ρομαντικό, ερωτικό και φροντιστικό επίπεδο τις τελευταίες μέρες ή τα τελευταία χρόνια ορισμένων διανοουμένων και συνταξιούχων επιστημόνων, πολιτικών, καλλιτεχνών, φιλοσόφων από διάφορες χώρες του κόσμου, μαζί τους. Πρώτων το σεξουααλικό κομμάτι δεν αφορά κανέναν και μιας και το θυμήθηκα, άνθρωποι όπως ο Νταλί, ο Πικάσο, η Σιμόν και ο Σατρ δεν έπρεπε να λένε τα σεξουαλικά τους από δω και από κει και ούτε πολλοί, πολλές και πολλά σύγχρονοι μου και δεύτερον: όχι μόνο στην περίπτωση μου αλλά και γενικότερα ως προς την κοινωνία αυτό που πραγματικά αφορά την κοινωνία, και την έννοια του ανθρώπου ως προς το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, ηθικό γίγνεσθαι και γίγνεσθαι στον τομέα της υγείας είναι η συμπεριφορά των ατόμων αυτών κατά κύριο λόγω και δεύτερον η ποιότητα της σχέσης που έρχεται μετά την συμπεριφορά μαζί με την κουλτούρα και γενικότερα τι έχουν να διδάξουν ως role models, ο ένας στον άλλον, στον φοιτητή, στην τέχνη, στην επιστήμη, στα ανθρώπινα δικαιώματα, στην φιλοσοφία, στην συμπεριφορά, στην πολιτική και στην τεχνολογία αλλά και στην λογοτεχνία και στους επιμέρους κλάδους τους ανάλογα με τον κλάδο και το ήθος αλλά και το φιλότιμο του καθενός όπως είχε γίνει για τα ελληνικά δεδομένα μιας άλλης εποχής, με την Κοτοπούλη και τον Παπανδρέου αλλά και με την Πηνελόπη Δέλτα και τον Ίωνα Δραγούμη.

 ΥΓ: Αυτό που εννοώ με την πιο πάνω παράγραφο είναι άλλο το σεξουαλικό και άλλο το ερωτικό- συντροφικό. Θέλω να πω ότι άλλο, ας μου επιτραπεί, άλλο είναι η σεξουαλική πράξη και άλλο ο έρωτας για το ίδιο ή το αντίθετο φύλο που πρέπει να τον φωνάζουμε, και να τον χαιρόμαστε δημόσια. Το σεξ και ότι περιλαμβάνει αυτό καθαυτό είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας και δεν αφορά κανέναν άλλον πέρα από τον παρτενέρ μας ή το έτερον ήμισυ αλλά και τους ειδικούς που παρακολουθούν τον καθένα από μας . Ναι το συναίσθημα να το φωνάζετε γιατί αυτός είναι ο σκοπός των συναισθημάτων, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στους άλλους και στον εαυτό σου, από την οργή και την αηδία μέχρι τον έρωτα και την αδερφική αγάπη. Αλλά στην περίπτωση του σεξ ισχύει, θέλω να πιστεύω ακόμα, τα εν οίκω μη εν δήμω. 

 Συγγραφέας: Rozalia Emma de Venecia

Τι θέλω από τους ανθρώπους (ποίημα)

 Τι θέλω από τους ανθρώπους 

Θέλω να ξέρουν ότι υπάρχω 

Θέλω να ξέρουν τα συναισθήματα μου 

Θέλω να ξέρουν τι μου συμβαίνει 

Θέλω να με κάνουν παρέα για αυτό που είμαι και όχι για αυτό που φαίνομαι 

Νιώθω μοναξιά ενώ ο πόλεμος καραδοκεί 

Νιώθω ότι κάπου εδώ τελειώνει η ζωή 

Νιώθω ότι δεν έχω προλάβει...

Νιώθω ότι δεν έχω κάνει αυτά που θέλω και αυτά που μου αρέσουν

Πρέπει να προλάβω για να προσφέρω στην κοινωνία και να ολοκληρωθώ σαν άνθρωπος 

Πρέπει να κάνω εκείνα που μου αρέσουν για να ολοκληρωθώ σαν άτομο ως προς στην κοινωνία 

Ο πόλεμος έρχεται αλλά εγώ δεν έχω τελειώσει το έργο μου.

Θα χρειαστώ ακόμα 15 με 30 χρόνια...

Η ζωή αλλάζει γρήγορα, πιο γρήγορα από ότι πριν

Και αυτό είναι ενοχλητικό και συνάμα επικίνδυνο 

Οι ΛΟΑΤΚΙ κινδυνεύουν 

Οι οικείοι μου κινδυνεύουν 

Οι χώρες μου κινδυνεύουν 

Όλος ο πλανήτης κινδυνεύει 

Μα τι μπορώ να κάνω εγώ μέσα σε αυτή την αναταραχή; 

Τι μπορώ να κάνω όταν γύρω μου υπάρχει τόση αδικία και τόση αηδία;

Και τι μπορούν οι άλλοι να κάνουν για μένα;

Ένα ποίημα έντονα επηρεασμένο από το φιλοσοφικό βιβλίο του Αρτούρ Σοπενχάουερ:' Ο Άνθρωπος και η Κοινωνία' και από το ποίημα του Κ.Π. Καβάφη: ' Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον'.

Η Λεσβία(The Lesbian)

 Η Λεσβία(The Lesbian)

Σήμερα θα σας μιλήσω για μια λεσβία που κάποτε κάναμε παρέα. Η συγκεκριμένη δεσποινίδα είναι από ένα χωριό νότια του Ηρακλείου Κρήτης, κοντά στο Λιβυκό Πέλαγος και μεγάλωσε στη δυτική Αθήνα.

  Είναι η γυναίκα που με έχει νευριάσει περισσότερο και από την οικογένεια μου. Είναι η γυναίκα που με τρελαίνει αλλά μου αρέσει. Μου δημιούργησε ένα μαζοχιστικό αίσθημα και ένα αίσθημα "τραβάτε με και ας κλαίω'. Η βραχύβια φιλία μας ήταν μαζοχιστική( σ.σ. μαζοχιστική φιλία) γιατί με πλήγωσε και την πλήγωσα και αυτό μου άρεσε σε ψυχολογικό επίπεδο. Είμασταν και οι δύο επικριτικοί και λογοκρίναμε ο ένας τον άλλον. 

Δυστυχώς για εκείνη έχω γράψει ποιήματα, άρθρα ενώ γράφω φιλοσοφικά δοκίμια, διηγήματα και μυθιστορήματα που είναι επηρεασμένα από την ζωή της, τις σπουδές της και τα επαγγελματικά της. Πολλά από αυτά που γράφω και στα δύο μου blogs είναι βασισμένα ή επηρεασμένα ρεαλιστικά βάσει αυτών που μου έχει πει εκείνη για την ίδια αλλά και για την τους οικείους της. 

 Τώρα όμως θα σας μιλήσω για το ιστορικό της: Είναι ιστορικός της τέχνης και φωτογράφος και αυτήν την  στιγμή είναι μεταπτυχιακή ερευνήτρια.  Έχει λεσβιακή σχέση από το 2018, είναι 24 ετών και μπορεί η σχέση της να είναι λεσβιακή αλλά αυτό ισχύει και συμβαίνει σε πρώτο επίπεδο . Γιατί σε ένα δεύτερο επίπεδο εκείνη και η κοπέλα της, την οποία την ξέρω από το 2002, κάνουν ανταλλαγές συντρόφων με άλλες κοπέλες, και με λεσβιακά αλλά και με straight ζευγάρια. Και αυτά που με ενόχλησαν σε εκείνες δεν είναι πώς κάνουν έρωτα και sex αλλά γιατί μου το έκρυψαν. Γιατί ήθελα και θέλω να γίνω πολυσυντροφικός και εκείνες έχουν πολλούς φίλους και πολλές φίλες που συζούν μαζί ή που είναι σε ερωτική- ρομαντική σχέση από 3 άτομα και πάνω. Οι ερωτήσεις είναι οι εξής: ενώ ξέρουν τις αυτιστικές δυσκολίες μου και έχουν σπουδάσει και οι δύο δασκάλες της ιστορίας της τέχνης για την δευτεροβάθμια εκπαίδευση γιατί δεν καταλαβαίνουν από αυτισμό και αυτιστικές κρίσεις και γιατί ενώ ξέρουν ότι δυσκολεύομαι να κάνω σχέση και δυσκολεύομαι να επικοινωνήσω ερωτικώς, ρομαντικώς και σεξουαλικώς  λόγω αυτισμού, δεν με βοήθησαν και οι δύο τους να επικοινωνήσω σε όλα τα παραπάνω επίπεδα με τους πολυσυντροφικούς/polyamorous/polygynae και polyandry κι με τους transgender,transvesty και transexual φίλους και φίλες τους. 

Αυτό είναι το παράπονο μου για αυτό τσακωθήκαμε πολύ άσχημα. Και αυτό με πληγώνει πολύ, πάρα πολύ. 

Επιπρόσθετες πληροφορίες:

Εγώ ψάχνω γυναίκες σαν την Simone de Baeuvoir, την Μυρτιώτισσα και την Greta Thunberg και ως προς τους άντρες ψάχνω κάτι σαν τον Albert Camus, τον Maurice Merlau Ponty και τον Timothee Chalamet.

Αποφάσισα να γίνω μποέμ στις 15/5/2013. Ήταν τότε που έγραψα το ποίημα για τον Rimbaud και τον Verlaine. Κι αυτό το ποίημα το έγραψα βασισμένο στο λογοτεχνικό έργο των Virginia Woolf, Rimbaud αλλά και του Baudleaire και μια έντονη επιρροή από το φιλοσοφικό έργο της Beauvoir αλλά και του Nietzchse. Έτσι μέσα σε 2 και μισό χρόνια αποφάσισα να συμπεριφέρομαι, να ζω και να εργάζομαι σαν το μποέμικο Παρίσι και Λονδίνο της γενιάς του 20 και του 30 αλλά κι της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, της Μαδρίτης, της Ρώμης και των άλλων μεγάλων ευρωπαικών πόλεων. Μεγάλων ως προς τον πληθυσμό αλλά και τον πολιτισμό. Ξεκίνησα αυτές τις φιλοσοφικές αναζητήσεις από το 2007 και μάλιστα διάβαζα και διαβάζω Beauvoir και Rimbaud (μεταξύ άλλων) από την ηλικία των 9 και μισό χωρίς να καταλαβαίνω τι γράφω, τι διαβάζω και τι λέω, μέχρι όμως να γίνω 15 ετών.

Η συγκεκριμένη κοπέλα είναι η μούσα στις τέχνες και αυτό είναι κάτι που δεν της αρέσει.  Είναι η μούσα μου στις performane arts, στην performance art, στην τέχνη των εγκαταστάσεων(installation art), στην ζωγραφική, στη διακόσμηση, στο graphic- visual- web design, στις οπτικοακουστικές τέχνες, στην εσωτερική αρχιτεκτονική, στην επιπλοποιία, στο architecture design και στην γλυπτική, στην μουσική σύνθεση, στην φωτογραφία, στην δημοσιογραφία και στις τέχνες του λόγου όπως ποίηση, πεζογραφία και στιχουργική αλλά και το σχέδιο μόδας.  Ειδικά για την performane art θέλω να κάνω ένα project επηρεασμένο από το έργο της Marina Abramovich την δεκαετία του '70 αλλά στο πιο ΛΟΑΤΚΙ και queer και θα έχει να κάνει με ΛΟΑΤΚΙ ζευγάρια, αν και αυτό το project θέλω να το κάνω επέκταση και σε όλες τις υπόλοιπες τέχνες ακόμα στην αρχιτεκτονική. Επίσης μπορεί να ξεχνάω κάποια τέχνη. 

Η συγκεκριμένη κοπέλα λέγεται ας πούμε Αναστασία και  η κοπέλα της  Αφροξυλάνθη και οι δύο ιστορικοί της τέχνης, μαζί στο πανεπιστήμιο με την μόνη διαφορά ότι η Αφροξυλάνθη είναι τραγουδίστρια, μουσικοσυνθέτης, στιχουργός και παίζει κιθάρα. Και οι δύο έχουν πολύ ταλέντο αλλά είναι στην αρχή της καριέρας τους. Το σίγουρο είναι ότι τα καλλιτεχνικά μας συμπίπτουν από πολλές απόψεις γιατί ασχολούμαστε με θέματα όπως η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα και ο ΛΟΑΤΚΙ έρωτας στον 21ο αιώνα αλλά και κατά την διάρκεια όλη της ανθρώπινης ιστορίας αλλά αυτό σε επιστημονικό επίπεδο.

Και τέλος και οι δύο κοπέλες μαζί με τις συμφοιτήτριες τους που είναι επίσης ζευγάρι, η Κατερίνα και η Αλεξάνδρα  με έχουν επηρεάσει σε επίπεδο ψυχολογίας, ψυχοθεραπείας, ψυχανάλυσης ,μουσειολογίας- αισθητικής φιλοσοφίας- ιστορίας - ανθρωπολογίας- κοινωνιολογίας - επικοινωνίας των εικαστικών και εφαρμοσμένων τεχνών, της λογοτεχνίας και των υπολοίπων τεχνών καθώς και της πολιτιστικής και πολιτισμικής διαχείρησης.

Και όσο για τα όργια και την σεξουαλικότητα τους αυτά μου τα είπαν κάποιοι γνωστοί τους που δεν θέλω να πω ονόματα.

Αυτή ήταν μια σκληρή κριτική στη σύγχρονη λεσβία(σ.σ. στην λεσβία του 21ου αιώνα) ως προς το πρόσωπο της πιο σημαντικής μου μούσας, της Αναστασίας...

Τα ονόματα είναι ψευδώνυμα.

Κοινωνικά ζητήματα: παρελθόν, παρόν και άμεσο μέλλον

 

Κοινωνικά  ζητήματα: παρελθόν, παρόν και άμεσο μέλλον

 

Στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν δηλαδή από το 1815 μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρξαν πολλές μορφές ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού. Εγώ θα σας μιλήσω για τον φυλετικό ρατσισμό, τον ρατσισμό σχετικά με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και τον ρατσισμό σχετικά με διάφορα σύνδρομα κι διαταραχές.

 Στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική μετά το τέλος του Ναπολέοντα συνεχιζόταν η αποικιοκρατική τάση που ξεκίνησε από την εποχή των μεγάλων ανακαλύψεων και των εξερευνήσεων δηλ. από τις αρχές του 15^ου αιώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μεταναστεύσουν πολλοί άνθρωποι από τον τόπο τους και εκεί που τελικώς θα εγκατασταθούν θα βιώσουν φυλετικό και πολιτισμικό ρατσισμό όπως συμβαίνει τώρα με αυτούς που μεταναστεύουν, από την Ουκρανία εξαιτίας του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και τις Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία(αν και αυτό φέρνει σε αντίθεση τον ρωσικό λαό) και αυτό είναι κάτι που συνέβαινε κυρίως τον 19^ο αλλά και τον 20^ο αιώνα όπως λένε οι ιστορικοί Μαρία Ευθυμίου, Θάνος Βερέμης και Σώτη Τριανταφύλλου αλλά και πολλοί άλλοι ξένοι και Έλληνες ιστορικοί.

 Ας επιστρέψουμε όμως στα κοινωνικά ζητήματα: συνήθως οι άνθρωποι που μεταναστεύουν βιώνουν από τους πολίτες της χώρας εγκατάστασης τους έναν κοινωνικό αποκλεισμό και αν είναι ΛΟΑΤΚΙ, δεν γνωρίζουν την γλώσσα της χώρας όπου μένουν, αγγλικά και αν έχουν π.χ. αυτισμό ή ιδεοψυχαναγκαστική  διαταραχή τα πράγματα δυσκολεύουν ακόμα πιο πολύ γιατί δεν θα μπορούν να επικοινωνήσουν γλωσσικά, ψυχολογικά, συναισθηματικά, σεξουαλικά, ερωτικά και κοινωνικά με τους ιθαγενείς της χώρας όπου μένουν.

Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και οι άνθρωποι με διάφορες διαταραχές και σύνδρομα ανά τους αιώνες βιώνουν ρατσισμό και κοινωνικό αποκλεισμό κυρίως όμως με την άνοδο των μονοθεϊστικών θρησκειών δηλαδή εκεί γύρω στο 200 με 400 Μ.Χ.  Ένα από τα αποτέλεσμα τις συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης που δέχονται αυτά τα άτομα είναι ότι φοβούνται να πάνε σε ανδρολόγο, γυναικολόγο, ψυχολόγο, ψυχίατρο, κοινωνικό λειτουργό, ειδικό αγωγό, ειδικό παιδαγωγό ή και δικηγόρο γιατί φοβούνται μήπως στιγματιστούν και μήπως οι ειδικοί πουν τα δικά τους μυστικά σε αγνώστους ή στις οικογένειες τους. Τις συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες τις κακοποιούν λεκτικά λέγοντας άσχημες φράσεις ή τους δείχνουν και γελάνε μαζί τους ή ακόμα τους δέρνουν ή τους βιάζουν.

 

Στα τελευταία 200 χρόνια η ανθρωπότητα είδε πρόοδο σχετικά με τα κοινωνικά ζητήματα και τον τομέα υγείας και πρόνοιας χάρη σε βιβλία όπως το ‘ΤΟ ΔΕΎΤΕΡΟ ΦΎΛΟ’ της πολυαγαπημένης  Simone de Beauvoir ή χάρη σε συγγραφείς όπως η HANA ARRENT, ο Bertrand Russel, η Rozalind Franklin, ο Maurice Merleau – Pontey, ο Baudelaire, ο  Arthur Rimbaud, o Alan Turing, η Virginia Woolf, η Jane T. Austen και η Μυρτιώτισσα. Όμως όπως και η μόδα κάνει κύκλους έτσι και οι αρχηγοί των κρατών κάνουν πισωγυρίσματα. Ειλικρινά δεν μπορώ να προβλέψω τι θα γίνει με την Ουκρανία και την Ρωσία, αλλά μπορώ να πω ότι φοβάμαι ότι θα ξεκινήσει ο 3^Ος  Παγκόσμιος Πόλεμος και φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα κάνει επίθεση η Τουρκία στην Ελλάδα και όλη πρόοδος των τελευταίων 200^ων ετών θα χαθεί μέσα σε 12 μήνες. Γιατί η ιστορία έχει την τάση να επαναλαμβάνεται γιατί οι άνθρωποι ξεχνούν…

 

Στέλιος Χατζηνικολάου συγγραφέας- φοιτητής

ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΙΛΊΑ

Για την φιλία 

Σε ευχαριστώ που με στηρίζεις 

Σε ευχαριστώ που κάνεις υπομονή μαζί μου 

Σε ευχαριστώ που με καταλαβαίνεις

Ευτυχώς που ταιριάζουμε 

Ευτυχώς που έχουμε την ίδια αισθητική 

Ευτυχώς που έχουμε τις ίδιες απόψεις για την ζωή 

Είσαι πολύ καλή 

Είσαι ευγενική 

Είσαι επίσης συμπονετική με μένα

Είσαι αληθινή και πιστή φίλη και όλα αυτά επειδή είσαι μορφωμένη και ενημερωμένη σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες μου και την επιστήμη σου. Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου φοιτήτρια της ιατρικής σχολής Αθηνών. Χωρίς εσένα δεν θα είχα πετύχει και πολλά και ακόμα δεν έχεις δει τι μπορώ να πετύχω σε εργασιακό, λογοτεχνικό και ακαδημαικό επίπεδο. Το ξέρεις ότι με έχεις βοηθήσει πολύ ψυχολογικά και ιατρικά αλλά και φιλικά - κοινωνικά; Μάλλον χάρη σε εσένα θα κάνω καινούργιους φίλους και φίλες( είτε θα κάνω παρέα με τους φίλους σου, είτε με τους συμφοιτητές μου ή με τους συνεργάτες μου ή με όλους αν έχω χρόνο).

 Η πραγματική φιλία, αγαπητοί αναγνώστες είναι σαν τις ερωτικές σχέσεις εκτός από την σωματική επαφή. Δηλαδή υπάρχει ο ρομαντισμός και υπάρχουν και τα inside jokes που μόνο εσείς καταλαβαίνετε, έχετε κοινές απόψεις και κοινό τρόπο ζωής και αν δεν έχετε με τους φίλους σας, θα αποκτήσετε. Εγώ παραδείγματος χάρη προσπαθώ πλέον να αποκτήσω κοινές απόψεις και παρόμοιο τρόπο ζωής με τους φίλους μου και ξέρετε γιατί; Γιατί υπάρχει πολύ - πολύ  αγάπη, αλληλοκατανόηση, αλληλοσεβασμός, ευγένεια, συμπόνια, υπομονή και αλληλουποστήριξη. 

Αφιερωμένο πρωτίστως στην φοιτήτρια της ιατρικής σχολής Αθηνών και στη κόρη της Νονάς μου και κολλητή μου η οποία ελπίζω σύντομα να μπορεί να εργάζεται σαν ψυχολόγος.

Και επίσης το αφιερώνω σε δύο κυρίες από την Θεσσαλονίκη, την ξαδέρφη μου και την συμβία του αδερφού της η οποία είναι χημικός - μοριακός βιολόγος που με έχει βοηθήσει πολύ στην ακαδημαική- επιστημονική γραφή. 

Τέλος το αφιερώνω  στην Μαρία την φιλόλογο μου με ειδίκευση στην γαλλική γλώσσα στην ειδική εκπαίδευση και διδάσκει επίσης αγγλικά.

Μια ζωή σαν τον Baudelaire και τον Rimbaud

 Μια ζωή σαν τον Baudelaire και τον Rimbaud 

Είναι αλήθεια θέλω να ξαναγίνω ζωγράφος όπως ήμουν κάποτε αλλά και ποιητής και δοκιμιογράφος- φιλόσοφος σαν τους ΛΟΑΤΚΙ του Ιμπρεσιονισμού, του Ρομαντισμού αλλά και του Υπαρξισμού. Και ειλικρινά ζω σαν αυτούς. Λέω ψέματα(μικρά και μεγάλα) σαν αυτούς. Λέω ψέματα ακόμα και για τον με ποιον είμαι ερωτευμένος ή με ποιους αν θέλετε πχ. : το 2020 είπα ψέματα ότι ήμουν ερωτευμένος με δύο λεσβίες- πρώην φίλες μου, τώρα πια και οι οποίες είναι ζευγάρι- και το έκανα μόνο και μόνο για να τις αποφύγω. Ένιωθα τόση καταπίεση από αυτές γιατί προσπάθησαν να με αλλάξουν σαν χαρακτήρα και σαν άνθρωπο ενώ εγώ δεν ήθελα και τους το έδειξα αλλά δεν το κατάλαβαν. Και ναι με άλλαξαν, άλλαξαν ακόμα και την ιδεολογία μου και με έκαναν να κάνω come out δημόσια ή τουλάχιστον έτσι κατάλαβα ότι ήθελαν. Που λέτε έκανα come out και για την σεξουαλικότητα μου και για το γεγονός ότι ανήκω στο φάσμα του αυτισμού και για τον προσδιορισμό του κοινωνικού μου φύλου και μαντέψτε: με αποδέχετε ακόμα και η γιαγιά μου(τι να πεις, είναι πολύ σύγχρονη η γιαγιά μου).

  Που λέτε εγώ πολλές φορές σκηνοθετώ, σχεδιάζω και  συγγράφω ψέματα για να τα πω κυρίως όταν θέλω να διώξω κάποιον από την ζωή μου μετά από αυτά που μου έκανε( στην συγκεκριμένη περίπτωση που μου έκαναν). Αυτό το κάνω ακόμα και σε καθηγητές αλλά και σε συγγενείς  μου όταν θέλω να τους διώξω από την ζωή μου γιατί δεν φεύγουν με τίποτα. Αυτό θα το έκανα ακόμα και στο αγόρι μου, αν είχα, σε στυλ ομοφυλοφυλικού σωβινισμού σε συνδυασμό με αντικοινωνική συμπεριφορά ως προς τις τέχνες και την λογοτεχνία. Και όλα αυτά για να μείνω μόνος παρέα με με τα βιβλία μου, τους πίνακες ζωγραφικής μου, τα άρθρα μου, τα ποιήματα μου, τα κόμιξ μου και την μουσική μου.

Ειλκρινά είμαι πάρα μα πάρα πολύ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΌΣ. Να φανταστείτε μέχρι το 2018 δεν είχα κοινωνική ζωή και δεν ήθελα να δουλέψω γιατί φοβόμουν την κοινωνικοποιήση και φοβόμουν να βγω έξω μετά της 23: 30 το βράδυ. Ή όταν έβγαινα μετά τα μεσάνυκτα, έβγαινα στα πάρκα και ξάπλωνα στους δρόμους και στα πεζοδρόμια και δεν με ένοιαζε να λερωθώ. Έκανα τα παιδικά μου όνειρα πραγματικότητα δηλαδή, ζούσα χωρίς γονείς και έτρωγα ότι ήθελα και τα υπόλοιπα δεν με ένοιαζαν. Α, και έπινα καφέδες. Και το κυριότερο ήμουν μόνος, μόνος και χωρίς φασαρίες και καβγάδες με άλλους ανθρώπους ή με τους γονείς μου.

Τώρα θα ξαναγυρίσω πίσω στους ΛΟΑΤΚΙ του 19ου αι. και του Μεσοπολέμου. Σας παρακαλώ καταλάβετε ότι: ο χαρακτήρας μου, ο  πολιτισμός και η αισθητική που εκπροσωπώ ανήκουν στην περίοδο από τους αδερφούς Grimm μέχρι τον Einstein, χρονολογικά. Δηλαδή περίπου από 1810 μέχρι περίπου τα μέσα της δεκαετίας του 1950. Και εννοείτε, σαφώς ότι πάντα θα υποστηρίζω τα δικαιώματα τους και την υστεροφημία τους γιατί ακόμη και οι πεθαμένοι ΛΟΑΤΚΙ, επιστήμονες, λογοτέχνες και καλλιτέχνες έχουν δικαιώματα.

ΣΕ ΛΑΤΡΕΎΩ ΑΛΛΆ

 Σε λατρεύω αλλά 

Σε λατρεύω αλλά με νευριάζεις 

Σε λατρεύω αλλά με παρενοχλείς 

Σε λατρεύω αλλά με κακοποιείς 

Ειλικρινά, σταματά 

Κάποτε σε αγάπησα τώρα απλά σε θαυμάζω 

Δεν θέλω να με αγγίξεις ποτέ ξανά 

Άσε με μην με ακουμπάς 

Μην μου μιλάς 

Παράτα με 

Σταμάτα να δείχνεις πόσο καλός και αξιέπαινος είσαι 

Είσαι ένας κοινός εγκληματίας 

Είσαι εχθρός των λαών και των κυβερνήσεων του πλανήτη 

Χωρίζουμε, τέλος 

Μην με ξαναπάρεις τηλέφωνο 

Rozalia Emma de Venecia  19/9/2021

Αφιερωμένο στα θύματα έμφυλης βίας και έμφυλου ρατσισμού από straight  άντρες προς γυναίκες και ΛΟΑΤΚΙ άτομα

Αυτό ήταν ένας υποθετικός μονόλογος μιας γυναίκας ηλικίας μεταξύ  18 με 30 ετών περίπου την ώρα που χωρίζει αυτόν που την κακοποιούσε εδώ και καιρό δηλαδή τον σύντροφο της. 

ΣΕ ΘΈΛΩ

 Σε θέλω

Σε θέλω και τώρα και πάντα

Σε θέλω σήμερα και αύριο και χθες 

Σε θέλω δίπλα μου αλλά και απέναντι μου 

Σε χρειάζομαι για να ζωγραφίζουμε μαζί 

Σε χρειάζομαι για να γράψουμε  μαζί 

Σε χρειάζομαι ακόμα και για να μαγειρέψουμε 

Μου λείπεις ακόμα και όταν είμαστε μαζί 

Μου λείπεις όταν κάνουμε έρωτα 

Μου λείπεις όταν ταξιδεύεις 

Θέλω συνέχεια να κάνουμε έρωτα, ρομαντικό και intimate

Θέλω να δημιουργούμε μαζί στη τέχνη, στη φωτογραφία και στη συγγραφή 

Θέλω να δημιουργούμε μαζί στη μουσική, στο χορό και στην υποκριτική 

Χωρίς εσένα δεν θα πετύχω στα κοινά  και στα ανθρώπινα δικαιώματα

Χωρίς εσένα είμαι ένα άνθρωπος που δεν μπορεί να κάνει και πολλά για την ανθρωπότητα 

Rozalia Emma de Venecia  15/5/2013 

Η Ζωή είναι υπέροχη - La vita e bella

 Η Ζωή είναι υπέροχη - La vita e bella 

Τα πράγματα που μου αρέσει να κάνω είναι να σπουδάζω, να δουλεύω εθελοντικά, να πηγαίνω εκδρομές και να δημιουργώ τέχνη, τέχνες και λογοτεχνία όπως όλοι ξέρετε. Ειλικρινά δεν μπορώ να ζήσω χωρίς να ταξιδεύω και χωρίς να δημιουργώ ζωγραφική και σκίτσα, άρθρα, μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα, φωτογραφίες, να χορεύω, να συνθέτω και να δημιουργώ στίχους, να φιλοσοφώ και να στοχάζομαι, μα πάνω από όλα να δουλεύω εθελοντικά ΤΑΥΤΌΧΡΟΝΑ με ΛΟΑΤΚΙ+ και straight άτομα για ένα καλύτερο κόσμο, για ένα καλύτερο αύριο με δική μου πρωτοβουλία. 

 Φέτος το καλοκαίρι που μας πέρασε πήγα στην Αμαλιάδα,στην Καλαμάτα,στα Τρίκαλα και στο Βόλο. Όπως καταλαβαίνεται γύρισα την μισή Ελλάδα για να κάνω όλα τα παραπάνω, να αυτοεκπαιδευτώ, να γίνουν εκθέσεις ζωγραφικής-σκίτσων - φωτογραφίας και βιβλίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό τις οποίες θα υπογράφω και θα τις διοργανώνω εγώ στο μέλλον  κάνοντας αυτό που έκαναν στην επαγγελματική και προσωπική τους ζωή ο V.van Gogh και ο Arthur Rimbaud αλλά και ο Νίκος Καζαντζάκης.

Τέλος η θεματολογία μου είναι π.χ.: ομοφυλοφιλικά λογοτεχνικά αγγλόφωνα άρθρα, ψυχαναλυτικά σκίτσα, φωτογραφίες τοπίων-αξιοθέατων αλλά και έτερων δημιουργιών καθώς και κριτική  και φιλοσοφία των 9 τεχνών. 

Σήμερα είναι το athens gay pride στις 7μ.μ. στην πλατεία Κλαυθμώνος και το οποίο θα καταλήξει στη Βουλή των Ελλήνων, στην είσοδο δίπλα στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη(αν κατάλαβα καλά). 

Οπότε τους αφιερώνω αυτό το άρθρο και όσο για τις δημιουργίες μου αυτές θα τις εκδώσω με τον καιρό στους αρμόδιους φορείς.